Από μόνη της, η δημόσια ασφάλιση δεν μπορεί να καλύψει τα πάντα.
Από μόνη της, η δημόσια ασφάλιση δεν μπορεί να καλύψει τα πάντα. Το Κράτος μέσω της κοινωνικής ασφάλισης φροντίζει για τη σύνταξη και την υγεία μας. Όμως, οι παροχές αυτές για διάφορους λόγους δεν είναι πάντοτε αρκετές. Ζούμε περισσότερα χρόνια και άρα χρειαζόμαστε ένα επαρκές συνταξιοδοτικό εισόδημα που θα μας εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Επιπλέον, το δημόσιο σύστημα υγείας έχει συγκεκριμένες δυνατότητες και ενδέχεται να μην μπορεί να μας καλύψει άμεσα. Το κενό που προκύπτει έρχεται να συμπληρώσει η ιδιωτική ασφάλιση μέσω των αποταμιευτικών προγραμμάτων που προσφέρει και των συμβολαίων υγείας. Τι γίνεται όμως με όλα τα άλλα απρόβλεπτα που μπορεί να παρουσιαστούν στη ζωή μας και δεν καλύπτονται από την Πολιτεία; Υπάρχουν πολλοί καθημερινοί κίνδυνοι που απειλούν τη σταθερότητα στη ζωή μας. Όπως για παράδειγμα μπορεί η περιουσία μας να κινδυνεύσει από μία φωτιά, μία πλημμύρα ή έναν σεισμό. Μπορεί να εμπλακούμε σε ένα τροχαίο ατύχημα. Η επιχείρησή μας μπορεί να υποστεί μία ζημιά που θα απειλήσει τη λειτουργία ή και τη βιωσιμότητά της. Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι και πολλοί παραπάνω καλύπτονται μόνο από την ιδιωτική ασφάλιση.
Κινδυνεύουμε όλοι μας, όχι μόνο οι άλλοι
Οι κίνδυνοι που μας απειλούν είναι πολυάριθμοι και μέσα στη ζωή μας. Συχνά παίρνουν τη μορφή:
Τροχαίων ατυχημάτων. Ένα καθημερινό φαινόμενο καθώς στη χώρα μας συμβαίνουν πάνω από 10.000 τροχαία τον χρόνο.
Προβλημάτων υγείας. Δυστυχώς συμβαίνουν συχνά και απρόσμενα.
Φυσικών καταστροφών. Οι πλημμύρες και οι δασικές πυρκαγιές τα τελευταία χρόνια είναι συχνότερες και σφοδρότερες λόγω της κλιματικής αλλαγής. Επιπλέον η Ελλάδα είναι μία από τις 6 πιο σεισμογενείς χώρες στον κόσμο. Από το 1993 έχουν συμβεί 43 σοβαρά περιστατικά φυσικών καταστροφών στην Ελλάδα όπως πυρκαγιές, πλημμύρες και βέβαια σεισμοί. Παρόλα αυτά μόνο το 15% των σπιτιών στην Ελλάδα είναι ασφαλισμένα. Αυτό σημαίνει ότι τα σπίτια μας, δηλαδή η περιουσία μας, στην οποία έχουμε επενδύσει τις αποταμιεύσεις μας σε ποσοστό μεγαλύτερο από κάθε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, είναι ανασφάλιστη άρα απροστάτευτη.
Μπορεί πολλοί από εμάς να θεωρούμε ότι το κακό δεν θα συμβεί σε εμάς, αλλά ο κίνδυνος είναι αποδεδειγμένα μέσα στη ζωή μας και το κυριότερο: δεν κάνει καμιά απολύτως διάκριση σε εισόδημα, καταγωγή, απασχόληση, ηλικία και φύλο. Δεν κινδυνεύουν μόνο οι άλλοι. Απέναντι στον αναπάντεχο κίνδυνο, είμαστε όλοι το ίδιο ευάλωτοι. Είναι δική μας η ευθύνη να προστατεύσουμε ό,τι έχουμε δημιουργήσει και αγαπάμε. Για να μην καταστραφούμε οικονομικά από μία ατυχία, για να νιώθουμε ξένοιαστοι και σίγουροι για το μέλλον. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε όλοι το δίχτυ προστασίας της ασφάλισης. Και είναι στο χέρι μας να το έχουμε.
