Υγεία: ξοδεύουμε (από την τσέπη μας) τα υψηλότερα ποσά στην Ευρώπη

Πρωτοτυπούμε ως Έλληνες για άλλη μια φορά: Ξοδεύουμε τα περισσότερα χρήματα απευθείας για την υγεία στην Ευρώπη και ταυτόχρονα, τα λιγότερα για ασφάλιστρα.

Σοκ προκαλούν ιδιαίτερα στον τομέα ασφάλισης υγείας τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν φέτος από το Insurance Europe και τα οποία παρουσίασε το Underwriter στο προχθεσινό του άρθρο.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το στοιχείο που αναφέρεται στην μέση κατά κεφαλή δαπάνη για ασφαλίσεις υγείας στην Ευρώπη. Το ποσό από τη συγκεκριμένη έρευνα ορίζεται στα 207 ευρώ, όταν η ελληνική πραγματικότητα ξεπερνά κατά ελάχιστο τα 50 ευρώ.

Τέσσερις φορές λοιπόν πάνω πρέπει να ανέβει η κατά κεφαλή δαπάνη για ασφαλίσεις υγείας στην Ελλάδα για να φτάσει τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.

Το συγκεκριμένο στοιχείο αποτελεί σοκ αλλά ίσως και μια μελλοντική ευκαιρία όταν κάποιος το θέσει δίπλα στο μέσο ποσοστό της ιδιωτικής δαπάνης για την υγεία που καταναλώνει το ελληνικό νοικοκυριό με βάση τα στοιχεία που παρουσιάζει η ΕΛΣΤΑΤ.

Πιο συγκεκριμένα περίπου 8% της ετήσιας κατανάλωσης των νοικοκυριών στην Ελλάδα δαπανάται για υπηρεσίες υγείας. Όταν το αντίστοιχο ποσοστό δεν φτάνει καν το 4% στην Ευρώπη.

Από τη μια λοιπόν δαπανάμε παρά τη κρίση πολύ μεγαλύτερο ποσοστό για την υγεία μας ως πολίτες σε σχέση με τον μέσο όρο της Ευρώπης αλλά αντίστοιχα το μέσο ασφάλιστρο που καταβάλουμε ανά άτομο, ανα πολίτες για την υγεία αντιστοιχεί στο 1/5 του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Εν ολίγοις, "προτιμάμε" να τα βάζουμε από την τσέπη μας, αντί να τα βάζουν οι ασφαλιστικές εταιρείες για εμάς!

Για αυτή την τεράστια απόκλιση ανάμεσα στο πρόβλημα και στον τρόπο που ως έλληνες πολίτες αναζητάμε τη λύση του, πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες σε πολλές κατευθύνσεις.

Είναι σίγουρο ότι το επίπεδο της ασφαλιστικής συνείδησης και το επίπεδο της αξιοπιστίας της αγοράς είναι δύο απο αυτές.

Το παράδοξο ωστόσο είναι είναι ότι και τα λεφτά τα δαπανούμε για απευθείας κάλυψη εξόδων υγείας, παρά την πρωτοφανή ύφεση που βιώνουμε, και από την άλλη υπάρχουν αξιόπιστες λύσεις σε προσιτό κόστος που όμως ακόμη, δεν θέλουμε να αναγνωρίσουμε.

Ιδιαίτερα δε, δεν τις αναγνωρίζουν τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα τα οποία είναι και τα περισσότερα και τα οποία θα στήριζαν την ανάπτυξη του κλάδου.

Αν πραγματικά η ασφαλιστική βιομηχανία και οι συντελεστές της μπορέσουν να πείσουν για την αξιοπιστία, την αναγκαιότητα και το προσιτό κόστος, είναι σίγουρο ότι με το επίπεδο των ασφαλίστρων με τα οποία διατίθενται τα νοσοκομειακά προγράμματα, θα ανοίξει ένα μεγάλο νέο κεφάλαιο στην ελληνική ασφαλιστική αγορά.